De eerste jaren klopte ons beeld je was stoer ondernemend en ondeugend, je ging naar vriendjes van het babygroepje om te spelen en verjaardagen te vieren en vrolijk aanwezig zijn .
.
Je raakte dingen die je geleerd had weer wat kwijt en zelf de woordjes die je sprak verdwijnen in de jaren erna. Je begint en dromer te worden. en na een poosje op een gewone peuterspeelzaal ga je naar het Bijehus om daar nieuwe dingen te leren en vriendjes te maken.
De vriendjes van vroeger verdwijnen uitbeeld aan de ene kant jammer maar wel heel begrijpelijk zij groeien door en dat doe jij ook maar dan in je eigen tempo. Soms zomaar ineens kun je nieuwe dingen zoals zelf fietsen en paardrijden gaat je ook heel goed af als het maar snel gaat dan ben jij tevreden.
Je maakt ook vrienden maar dan op jou eigen manier, als ze iets uitstalen wat jou aanspreekt dan worden ze getrakteerd op je mooiste glimlach knuffels en het liefst kruip je bij ze op schoot.
Door degenen die ons thuis hielpen om de wereld begrijpbaarder voor je te maken om er ook aan mee te doen kwam je op verschillende plaatsen zoals bij Slingeraap of bij het Fierljeppen of dagen georganiseerd door instanties die er voor kinderen zoals jou zijn zoals de EVN of SOS-MIE&S
Je doet mee in deze wereld door er te zijn en aan anderen wat te leren over jou wereld die dwars door het "gewone" leven heenloopt zodat de mensen leren anders te communiceren.
Opgroeien is erg vermoeiend
Begin deze week werd er een gedicht gedeeld op de Amerikaanse LGS groep.
Hij is al eens eerder gedeeld op deze blog maar hij past wel bij dit verhaal.
Welkom in Holland
Ik wordt vaak gevraagd om te beschrijven hoe het is om een kind op te laten groeien met een handicap – om mensen te helpen die niet de unieke ervaring kennen, het begrijpelijk te maken, om een voorstelling te geven hoe het voelt.
Het is ongeveer als volgt;
Wanneer je een baby verwacht is het net een fantastische vakantiereis- naar Italië.
Je koopt een stelletje reisgidsen en maakt erg mooie plannen. Het Collosseum, het Sint Pieter plein, de Sixtijnse kapel, het Vaticaan, de gondels in Venetië. Je leert een paar handige Italiaanse zinnetjes. Het is allemaal opwindend, je verwacht er veel van.
Na maanden van voorbereiding komt dan eindelijk de dag van vertrek. Je pakt je koffers en gaat richting het vliegveld. Vele uren later landt het vliegtuig. De stewardess komt en zegt: Welkom in Holland. Holland!!! zeg je. Wat bedoelt u met Holland? Ik heb een reis naar Italië gepland, ik leef in de veronderstelling dat ik nu in Italië zou zijn.
Mijn hele leven heb ik gedroomd over Italië.
Maar er is een verandering in het vluchtplan. Ze zijn geland in Holland en daar moet je blijven. Het is belangrijk te weten dat ze je niet naar een verschrikkelijke, smerige plek hebben gebracht, vol met pest, ziekte en alleen maar ellende. Het is alleen maar een andere plaats.
Dus nu moet je erop uitgaan om nieuwe gidsen te kopen, en je moet een hele nieuwe taal leren. En je zult een groep mensen leren kennen die je anders misschien nooit was tegengekomen.
Het is alleen een andere plaats. Het is in tempo een minder snel land, minder flitsend.
Maar nadat je er een tijdje bent geweest en je diep ademgehaald hebt, kijk je rond en begin je te zien dat Holland veel water heeft, molens, tulpen, dat Holland zelfs hele mooie Rembrandts heeft.
Maar iedereen die je kent is druk met komen en gaan naar Italië, en zij praten allemaal over wat een fantastische tijd ze hebben. Voor de rest van je leven zou je kunnen zeggen:
Ja dat was mijn bedoeling, dat had ik gepland.
De pijn daarvan zal nooit verdwijnen, want het verlies van die droom is een ernstig verlies.
Maar als je je leven blijft rouwen om het feit dat je niet naar Italië bent geweest, dan zul je nooit vrij kunnen zijn om te genieten van de erg bijzondere, de erg lieve dingen van Holland.
Schrijver onbekend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten