Gedichten

Een gedicht geplaatst in september 2011

anders



ANDERS

Ik weet het
Je bent zo anders,
bijzonder, speciaal.

Je bent soms niet te hanteren
onbereikbaar in jezelf
en lief als geen ander.

Ik weet het en toch . . .
er is geen mooier kind dan jij,
behalve je broertje,
die is het ook,

maar dan anders.


Theo Heisen,
Maatschappelijk werker SEIN


Welkom in Holland



Ik wordt vaak gevraagd om te beschrijven hoe het is om een kind op te laten groeien met een handicap – om mensen te helpen die niet de unieke ervaring kennen, het begrijpelijk te maken, om een voorstelling te geven hoe het voelt.
Het is ongeveer als volgt;


Wanneer je een baby verwacht is het net een fantastische vakantiereis- naar Italië.
Je koopt een stelletje reisgidsen en maakt erg mooie plannen. Het Collosseum, het Sint Pieter plein, de Sixtijnse kapel, het Vaticaan, de gondels in Venetië. Je leert een paar handige Italiaanse zinnetjes. Het is allemaal opwindend, je verwacht er veel van.


Na maanden van voorbereiding komt dan eindelijk de dag van vertrek. Je pakt je koffers en gaat richting het vliegveld. Vele uren later landt het vliegtuig. De stewardess komt en zegt: Welkom in Holland.   Holland!!!  zeg je. Wat bedoelt u met Holland? Ik heb een reis naar Italië gepland, ik leef in de veronderstelling dat ik nu in Italië zou zijn.


Welkom in Holland  geplaatst in september 2011


Mijn hele leven heb ik gedroomd over Italië.


Maar er is een verandering in het vluchtplan. Ze zijn geland in Holland en daar moet je blijven. Het is belangrijk te weten dat ze je niet naar een verschrikkelijke, smerige plek hebben gebracht, vol met pest, ziekte en alleen maar ellende. Het is alleen maar een andere plaats.


Dus nu moet je erop uitgaan om nieuwe gidsen te kopen, en je moet een hele nieuwe taal leren. En je zult een groep mensen leren kennen die je anders misschien nooit was tegengekomen.


Het is alleen een andere plaats. Het is in tempo een minder snel land, minder flitsend.
Maar nadat je er een tijdje bent geweest en je diep ademgehaald hebt, kijk je rond en begin je te zien dat Holland veel water heeft, molens, tulpen, dat Holland zelfs hele mooie Rembrandts heeft.


Maar iedereen die je kent is druk met komen en gaan naar Italië, en zij praten allemaal over wat een fantastische tijd ze hebben. Voor de rest van je leven zou je kunnen zeggen:
Ja dat was mijn bedoeling, dat had ik gepland.


De pijn daarvan zal nooit verdwijnen, want het verlies van die droom is een ernstig verlies.
Maar als je je leven blijft rouwen om het feit dat je niet naar Italië bent geweest, dan zul je nooit vrij kunnen zijn om te genieten van de erg bijzondere,de erg lieve dingen van Holland.




Deze blog heeft mem van de hyve  Hier geplaatst in september 2011

Niet kunnen praten betekent niet dat je niets te zeggen hebt Onderkant formulier

15 jan 2009, 08:57 


Gebruiksaanwijzing

Ieder jaar vliegen ze over de toonbank rond de decembermaand: dure gadgets, ingewikkelde huishoudelijke apparaten, mooie computers met net dat beetje meer snelheid dan je tot nu toe had. Iedereen wil ze hebben, de detailhandel maakt overuren.

En dan is het kerstavond. Onder de boom liggen pakjes in mooi glimmend papier. Je krijgt geen hap meer door je keel want wie weet ligt die lang begeerde mp3 speler, laptop, keukenmachine, spelcomputer of noem maar op op je te wachten.

En dan, na urenlang wachten naar je gevoel, is het zover. De cadeautjes worden uitgepakt. In de kleinste doosjes zitten de duurste cadeaus. En ieder cadeau wordt ongeduldig geopend. Het papier wordt eraf gescheurd en de doos wordt kapot getrokken. Blije, verraste kreten vullen de huiskamer.

Iedereen glimt, wat een geweldige avond en wat een prachtige kado’s. Het is familiefeest ten top. En dan, de volgende dag, trek je je terug met je nieuwste aanwinst. Die prachtige laptop heeft meer functies dan je ooit bij elkaar hebt gezien. Het is een complete bioscoop in miniformaat, hij kan draadloos internetten en noem het maar op. Je kijkt watertandend in de gebruiksaanwijzing die je erbij kreeg. Je neemt alle mogelijkheden door van dit geweldige apparaat. En zodoende ga je aan de slag. Je showt trots aan je familie en vrienden wat deze nieuwe laptop allemaal kan. Iedereen deelt je enthousiasme.

Ja, zo kan het gaan. De meeste mensen echter nemen de gebruiksaanwijzing niet eens door. Ze starten hun gadget op, als dat al lukt, en gebruiken hem op dezelfde manier als de oude laptop. Tekstverwerken, af en toe een mailtje versturen, internetten.

En in het meest rampzalige geval is de gebruiksaanwijzing in een andere taal aanwezig. Engels levert nog geen problemen op, bij Duits of Frans wordt het al wat moeilijker, en bij chinees houden we ermee op.

Is het eigenlijk niet net zo met onze kinderen ? De meeste komen ter wereld en groeien op volgens de gebruiksaanwijzing. Sommige kinderen hebben geen gebruiksaanwijzing nodig, die redden het zelf wel.

Dan zijn er ook de uitzonderingen, de buitenbeentjes. Kinderen die niet doen wat er in de handleiding staat. Als de handleiding er al bij zit. Meestal komen ze zonder gebruiksaanwijzing,of die lijkt wel in het chinees geschreven. Je kijkt ernaar en ziet alleen de obstakels. Dit kind heeft opstartproblemen, de hardware en software is eigenzinnig.
Je kijkt als ouder machteloos toe. Er is geen helpdesk beschikbaar, geen online assistentie. Dit kind is bijzonder, er bestaat geen gebruiksaanwijzing voor zo’n uniek exemplaar.

Als ouder zal je verder moeten, je wilt de mogelijkheden van dit kind ontdekken en zal er alles voor over hebben. De buitenwereld haalt de schouders op en kijkt naar hun kinderen die het doen ‘volgens het boekje’. Jij bereikt dat je kind je aankijkt, of ‘mama’ zegt, na oefenen met engelengeduld, en je roept het van de daken. Niet iedereen deelt je enthousiasme. Dat is toch gewoon, wordt er gereageerd.


Niet voor jouw kind. Dat is speciaal, hier heb je maanden zo niet jaren naartoe gewerkt. En gaandeweg ontdek je steeds meer. De kwaliteiten van je kind. Gewoon is heel speciaal geworden. En de handleiding, die schrijf je zelf. Het is een unieke handleiding want er is maar één kind wat zo speciaal is.

Snapt u, je haalt het maximum uit een stuk techniek als je de gebruiksaanwijzing leest, en op zoek gaat naar de verdere bijzondere eigenschappen. Je haalt het maximum aan kwaliteit van leven uit een kind als je je er echt in verdiept. Je doet het stapje voor stapje, hebt maling aan de buitenwereld die schouderophalend toekijkt. Jouw kind is uniek, enig in zijn soort. En aan jou is de eer dit kind te laten ontplooien. Het tot zijn volste recht te laten komen. Met de beste kwaliteit van leven.

Ik wens u dit jaar veel vreugde tijdens de feestdagen, met uw mooie gadgets, en met uw unieke kind. Want ondanks de strijd en tranen zijn het de prachtigste kinderen op aarde.

Monique


De oude ziel  geplaatst september 2011

Er was eens een zeer oude ziel die vele, vele mensenlevens op Moeder Aarde geleefd had en nu ook zijn bestaan als ziel bijna achter zich had gelaten.
Ja, weldra zou hij samensmelten met de Grote Geest die de Eeuwige Jachtvelden vult en deel van hem gaan uitmaken.

Op dat moment voelde de oude ziel zich wat eenzaam in de ruimte tussen zijn laatste mensenleven en de komende samensmelting.
Zijn beste vrienden waren vertrokken, de oude ziel kon ze beneden op Moeder Aarde zien, kon zien hoe ze elk een mens vulden met gretigheid, nieuwsgierigheid, verwondering en allerlei gedachten.

"Ik wil erheen," zei de oude ziel.
"Ik heb nog alle liefde en een behoorlijke portie vreugde in mij.
Ik wil erheen om die aan hen te geven."
"Maar je tijd tot aan de samensmelting is erg kort," waarschuwde de Wachter.
"Natuurlijk kun je hun vreugde schenken, maar als je maar zo kort bij hen bent doe je hun ook een geweldig verdriet als je hen verlaat."
"Ik weet het," zei de oude ziel.
"Toch is dat wat ik wil.
Ik wil hun zoveel vreugde schenken dat het hen later over hun verdriet heen zal helpen. Zo geschiede het dan," zei de Wachter, en liet de zeer oude ziel gaan.
Daarop kreeg een mensenpaar op Moeder Aarde het mensenkind dat ze zich zo gewenst hadden.
Het was een allerliefst kind dat vanaf de dag dat het geboren werd hen met vreugde vervulde, die zuivere vreugde die mensen voelen als hun zielen elkaar ontmoeten en elkaar herkennen van de Eeuwigheid.
"Maar heb je niet een ontzettend korte tijd over?" fluisterde de ziel van de mama tegen de oude ziel in het kleine mensenkind.
"De tijd is maar kort, maar de vreugde is groot," antwoordde de zeer oude ziel van het mensenkind.
Alhoewel de moeder zich van het gesprek tussen hun zielen niet bewust was, zette dat gefluister de deur op een kier voor het weten dat we hier op Moeder Aarde niets bezitten - niet elkaar, niet eens onszelf.
Maar het mensenkind groeide op en door de vreugde die het bracht deed het zijn moeder dergelijke gedachten vergeten.
Ja, de zeer oude ziel mocht zijn laatste periode precies zo doorbrengen als hij gewenst had.
Maar de tijd was kort, zelfs naar mensenmaat gemeten was hij kort, en het uur sloeg waarop de samensmelting plaats zou vinden.
De zeer oude ziel kreeg de oproep zich onverwijld te melden bij de wachter en moest gehoorzamen.
Voor de mensen leek het alsof het kind een onverwachte dood stierf.
Hun verdriet was groot, precies zoals de Wachter voorspeldt had.
Maar omdat alle herinneringen aan hun kind vreugdevol waren, alleen maar vreugdevol, konden ze hun verdriet dragen, precies zoals de zeer oude ziel voorspeldt had.
En dus werd het de gewoonte in de Eeuwigheid om de zeer oude zielen naar beneden te sturen om hun laatste grote vreugde te schenken aan de mensen die dat nodig hebben, in plaats van hen hun laatste restje tijd uit te laten zitten in de ruimte.
Het verdriet dat volgt, ja, het onvermijdelijke grote verdriet kunnen mensen enkel dragen door de liefde en de vreugde die ze tevens hebben gekregen … van hun allerliefste kind....


Doe je ogen maar dicht  geplaatst september 2011

Een mooi gedicht dat over Wim zou kunnen gaan.

Doe je ogen maar dicht,
en leg je hoofd maar neer.
Ga maar lekker slapen,
morgen komt wel weer.

Morgen mag je weer boos zijn,
schreeuwen, schoppen en slaan.
Maar nu niet meer,
nu moet je slapen gaan.

Doe je ogen maar dicht,
je broertje slaapt al lang.
Moe is hij van de drukte,
nu hij slaapt, is hij niet meer bang.

Bang voor zijn grote broer,
die ook zo lief kan zijn.
Maar hij weet nooit wanneer,
jouw lief zijn overgaat in pijn.

Doe je ogen maar dicht,
en droom de mooiste dingen.
Mem zal nog zachtjes,
een liedje voor je zingen.

Ik zing nog even tot je slaapt,
want dat vind je zo fijn.
Dan ga ik naar de woonkamer,
waar de rust mijn vriend zal zijn.

Doe je ogen maar dicht,
en slaap nu maar heel zacht.
Hoor je hoe fijn de stilte is?
De stilte van de nacht.

De nacht waarin de zon,
heeft plaatsgemaakt voor de maan.
Je hoeft niet bang te zijn,
want ik laat het licht nog even aan.

Doe je ogen maar dicht,
je lichaam wordt al moe.
Ik kom straks nog even kijken,
en dek je dan nog toe.

Dan zal ik ook naar je kijken,
en dankbaar zijn voor jouw leven.
Je strelen door je haar,
en je zachtjes een dikke kus geven.

Doe je ogen nu maar dicht,
de dag is nu voorbij.
En als je strakjes wakker wordt,
dan kom je maar bij mij.

Maar nu nog even niet,
geef nu de rust aan mij.
Dan laad ik mij weer op.


Gedicht van de weblog van Sem


Sterren  geplaatst september 2011
Mijn kinderen zijn echte sterren,
Niet van het “gewone” bn-er type
Nee, hun natuurlijke uitstraling geeft ze de sterren status.
Ze rijden in opvallende ferari rode bolides.
Hun op maat gemaakte stoelen zijn comfortabel
voor tijdens hun reizen naar verre oorden.
Ze slapen als prins en prinses op de erwt, goede nachtrust is belangrijk!
Hun hoge zachte bedden zorgen onder persoonlijke bewaking voor een rustige nacht.
Ze eten de meest verfijnde hapjes.
Met hier en daar een culinaire uitstap wordt de Hollandse pot toch het meest op
prijs gesteld.
Sterren komen graag buiten,
dan merk je pas hoe groot hun sterren status is.
De “gewone” bevolking kijkt zijn ogen uit.
Mijn sterren stralen als altijd terug.
Ze worden graag gereden,
Hun hoge en verlengde limo valt overal op en past nauwelijks in een gewone
parkeer plaats.
Sinds kort hebben ze ook hun eigen trailer.
Zo worden sterren mobiel en hebben ze altijd hun eigen meersterren logies.
Ze komen jaarlijks in het buitenland om te ontspannen en op te laden.
Het buitenleven en de zon geeft ze energie en een gebronsd uiterlijk.
Mijn sterren zijn modebewust gekleed.
Ze combineren graag designers en vintage kleding,
Met als hoofdaccent comfort en vrije tijd.
Hun kapsel wordt gedaan door een persoonlijke haarstylist.
Deze knipt en föhnt ze volgens de laatste mode.
De krullen van de ene en het steile van de ander vergt speciale vaardigheden.
Ze hebben ook een personal trainer;
deze rekt en strekt de spieren om ze jeugdig en flexibel te houden.
Mijn sterren zijn bijna altijd vrolijk
Of er moet iets tegen zitten,
daar zijn ze nogal gesloten over,
Meestal merkt hun omgeving dit wel op
en zorgt dat ze op tijd gas terug nemen.
Echte sterren hebben ruimte nodig.
Hun huis is zeer groot en aangenaam.
Zo’n huis als thuis zal iedereen zich wensen.
De inrichting is met zorg samengesteld;
eigentijds en laid back.
Mijn sterren kennen veel medici,
Ze worden besproken op congressen en in de wandelgangen.
Sterren met een dergelijke status vallen nu eenmaal op.
Door hun turbulente leven worden mijn sterren misschien wel niet oud.
Toch wordt er veel gelachen en leven we als bijzonder gezin bij de dag.
Ze zijn heel gelukkig en dat stralen ze,
hoewel niet altijd op waarde geschat,
uit op hun omgeving.
Het valt niet altijd mee om P.A. van sterren te zijn,
Maar onze liefde voor elkaar overwint alles.
Mijn sterren krijgen een toereikend budget
om zich te omringen met personeel.
Heel bijzonder is dat ze dit het liefst binnen de familie kring houden.
Voor hobby’s is weinig tijd,
toch wordt er geregeld gezwommen, paard gereden, muziek gemaakt en
gewandeld in de natuur.
Ze houden van zingen maar er zit geen zangcarrière in;
zij voelt meer voor het grote slagwerk,
hij is meer van het verfijnde rammeltuig.
Zo maken ze samen vaak experimentele muziek.
Als ouder van sterren krijg je veel voor je kiezen,
De strijd om een “gewoon” gezin te blijven is enorm.
Alleen met veel vechtlust en creativiteit overstijg je het sterrendom.
Het is niet dat ik klaag, maar soms verlang je naar “normaal” te zijn.
De realiteit houdt je met beide benen op de grond.
Om “gewoon” te blijven is je x-factor van groot belang.
Ook de oudere generaties spelen een rol,
zij maken alles van nabij mee en fungeren vaak als spreekbuis.
Mijn sterren hebben een goed jaar achter de rug,
We willen hun contract verlengen en tekenen graag voor weer zo’n jaar!
Marijke

Loslaten  geplaatst februari 2016

Ik wil je altijd bij me houden
omdat ik jou het best begrijp
Elk gebaar, elke kik
Wie snapt jou zoals ik?


Ik wil altijd in de buurt zijn
weten of echt alles klopt
Of je hemd wel lekker glad
in je broek is gestopt


Je sok niet dubbel, je rits wel dicht
geen dorst, niet ziek
niet bang, geen pijn
Gewoon voor de zekerheid
wil ik er zijn


Maar vooral wil ik jou geven:
ruimte om jouw leven
(en ik ook dat van mij)
te leven


Dus langzaamaan
met kleine stappen
probeer ik
uit liefde
mijn greep
te verslappen



Schrijver onbekend

geplaatst november 2019

Epilepsie

Soms ben ik er even niet,
Want ik heb epilepsie.
Even van de wereld,
Even onbereikbaar.

Ben ik met allerlei dingen bezig,
Plotseling val ik neer.
Kortsluiting in mijn hersenen,
Daar gaan we weer.

Mijn spieren verkrampen,
Mijn ogen draaien weg.
Tijdelijk buiten bewustzijn,
Wat een rot ziekte, zeg.

Omstanders schrikken,
Ze kijken met angstige blikken.
Dan komt er iemand bij me zitten,
Begint te praten en raakt me zachtjes aan.

Ik hoor niets,
Maar voel alles.
Er is iemand bij,
Dat is een geruststelling voor mij.

Langzaam kom ik bij,
Mensen kijken naar mij.
Ik baal ervan,
Ik schaam me ervoor.
Maar mijn leven gaat door.
Een gedicht van 1001 gedichten en gedachten de schrijver stond er helaas niet bij

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Het is alweer 1 april

Hoi allemaal vandaag is het alweer 1 april mem is blij dat deze dag weer om is. sinds ze 13 jaar geleden in het UMCG zeiden dat ze mij uit...