En weet je Wim als we naar jou leventje kijken van de afgelopen jaren dan hebben wij ook genoeg om dankbaar voor te zijn.
Je bent gezond geboren en dat was je de eerste 2 jaar ook. Daarna begon helaas je epilepsie en onze tocht in de zorgwereld.
In 2006 en 2011 belande je door de epilepsie op de IC daar was het vooral de laatste keer erg spannend en de artsen wisten het niet meer je was uitbehandeld en volgens hun zou je het niet redden.
Ondanks alle voorspellingen redde je het wel en ben je gelukkig nog steeds bij ons. Dat is voor ons iets waarvoor we heel erg dankbaar zijn.
De kleine stapjes die je maakte in je ontwikkeling, je leerde fietsen, lopen en aangeven wat je wel en absoluut niet wilt. dingen die je soms te snel oppikt en ons zo versteld doen staan zijn ook dingen die op die lijst staan.
Natuurlijk zijn er ook dingen waarvan we soms balen, zoals het feit dat we vaak dingen moeten verdedigen omdat de regeltjes in zorgland nu eenmaal vaak wisselen en alles in hokjes moet maar lieve Wim jij past niet in een hokje en blijft jezelf en houd ons zo weer bij onszelf.
en daar zijn wij dan weer dankbaar voor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten